Mevr. Hapgood, die haar kinderen met moeite en pijn hun eigen leven heeft laten leven, koestert niettemin een groot verlangen om ze weer allemaal onder haar vleugels te hebben. Maar het kleine landhuisje, waarin zij juist zijn getrokken, biedt tot grote voldoening van meneer Hapgood voor hen geen plaats, te meer, omdat de jongste zoon Ted met vrouw en baby bij hen inwoont. Doch als zij zich nauwelijks geïnstalleerd hebben wordt het moederlijk verlangen op overrompelende wijze vervuld doordat achtereenvolgens al de kinderen onverwacht en ongevraagd komen logeren. De jongste dochter komt uit Zuid-Afrika binnenvallen met haar man die een zaak in Londen heeft overgenomen. Uit hetzelfde werelddeel duikt ook onverwachts de oudste zoon op, die ongevraagd een vriend heeft meegebracht.
En tenslotte verschijnt de oudste dochter, die van haar man is weggelopen, maar later door deze gevolgd wordt. Ten overvloede heeft Ted als verjaardagscadeau voor zijn vrouw nog een hond meegebracht, zodat het kleine huisje tot uitpuilens toe vol is, hetgeen de voldoening van mama in het minste niet kan temperen. Het slachtoffer is Hapgood, die uit de echtelijke slaapkamer verdreven wordt om met alle mannen samen te bivakkeren in de tot slaapkamer geïmproviseerde woonkamer, waar zijn bed gespreid is in een donkere kast. Dit brengt een reeks van ingewikkelde situaties mede, waarin de vrouwen, die af en toe komen opduiken, een vruchtbaar aandeel hebben. De conflicten, die uit dit alles ontstaan, en het echtelijk conflict van de oudste dochter worden allemaal bijgelegd en als het huis eindelijk van de invasie verlost is, blijkt ook de onder de plagen bijna verpletterde Hapgood met alles verzoend als hij een televisietoestel bewondert: geschenk van de dankbare kinderen.

– Bron: Toneelcentrale.nl