Rijsbergs Toneel

‘Dwazen’ is geen gemakkelijk stuk. Niet voor het publiek dat vanaf het begin in verwarring wordt gebracht, maar ook niet voor de spelers. Schrijver Neil Simon maakt op speelse wij
ze gebruik van absurdistische elementen. Personages nemen niet dezelfde zaken waar: bloemen zijn een schelvis, iets leren en memoriseren lukt niet en spelers manipuleren met tijd en plaats. Als het negen uur is, draait de klok razend rond en wanneer iemand ‘boven’ op het balkon staat, dan heet dat ‘beneden’. De arts moet nog aan zijn studie medicijnen beginnen, de postbode leest andermans brie ven en de slagersvrouw veegt het vuil naar binnen, het huis in. Deze vreemde handelingen en de talloze taalgrappen werken op de lachspieren, maar geven het stuk ook iets beklemmends: wat een bizarre werkelijkheid!
Begint het spel nog wat moeizaam, het is Wouter Hendriks die zijn vreemde rol van huisarts neerzet alsof zijn gedrag de normaalste zaak van de wereld is. Hij spreekt zijn teksten uit zonder een spier te vertrekken. Zijn tegenspeelster is Ineke Vogels, een comédienne met een perfect gevoel voor absurditeiten en een precieze timing. Hun acte de présence is het motorische moment: het spel breekt los en de andere spelers sluiten moeiteloos aan. Marc Mulders is een sympathieke onderwijzer, die als intrigant nog wel iets venijniger mag zijn. Marita van de Berg komt goed over als naïef en fleurig meisje. De graaf, gespeeld door Huub van Loon, past goed in het geheel, maar hij moet uitkijken voor overacting. Twee kinderen laten meespelen is investeren in de toekomst.

Het decor in pastelkleuren ziet er goed uit, de kleding is modern en kleurrijk met traditionele verwijzingen en het optreden van Dansgroep Sandraudiga draagt bij aan het folkloristische karakter. Kortom, een genoeglijke toneelavond.

Herbert Mouwen

‘Dwazen’ van Neil Simon door het Rijsbergs Toneel, regie Eddy Haers. Gezien op 19 maart 2010 in de Koutershof te Rijsbergen.