Ik woonde nog niet zo lang in Rijsbergen en zag een A4 tje van het Rijsbergs Toneel hangen bij de snackbar. Daarop werd een oproep gedaan om bij het Rijsbergs Toneel te komen spelen. In eerste instantie ben ik naar de voorstelling de Cactusbloem gaan kijken om vervolgens te blijven hangen en het volgende jaar een kleine rol in KWIJT te spelen. Voor mij de allereerste ervaring met toneelspelen.

In de afgelopen jaren heb ik diverse rollen mogen spelen. Sommigen met weinig tekst, anderen met juist heel veel tekst. Twee toneelstukken zullen mij altijd bijblijven. Mijn rol in Spotgeesten waar ik van de 98 pagina’s 93 pagina’s tekst had! Wat een uitdaging om die te leren. Het repetitieproces was dan ook heel intensief en zwaar maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. De andere rol was die van Maria in Schaduwen. Weinig tekst omdat ik als afasiepatiënt alleen maar “schaduwen” kon zeggen maar wat een intensieve en prachtige rol. En wat werd het een geweldig stuk.

Voor mij is toneelspelen elke keer weer een uitdaging. Hoe vul ik deze rol in? Wat voor karakter heeft het personage, Hoe zou zo iemand reageren? Op hoeveel manieren kan ik een zin zeggen. Welke intonatie past het beste. En vooral…wanneer leer ik mijn tekst tussen alle drukte door. De lastigste periode vind ik dan ook het moment dat het boek weg moet, ik mijn tekst nog niet feilloos in het hoofd heb zitten en dan ook nog moet proberen over het podium te bewegen en te reageren op mijn tegenspelers. Frustrerende weken zijn dat. 

Vlak voor de voorstellingen  zoek ik vooraf de rust op om mij te kunnen focussen. Plankenkoorts ken ik eigenlijk niet maar die focus heb ik wel nodig. En al ken ik de tekst inmiddels heel goed, voor elke voorstelling moet ik het hele stuk toch weer doornemen…