Rijsbergs Toneel

RIJSBERGEN – Degenen die van een leuke theatervoorstelling houden zijn in de Rijsbergse Koutershof volop aan het trekken gekomen. De reacties na afloop liegen er niet om, die luiden van schitterend, geweldig tot aan” wat heb ik gelachen”. Kreten die we de laatste jaren iets minder hoorden maar waarmee niet is gezegd dat het aan het spel van het Rijsbergs Toneel heeft gelegen. Vaak is het een gok een stuk te kiezen dat het publiek in de armen sluit. “de Cactusbloem” was er in ieder geval wel zo een.

DOOR CHARLES LUIJTEN

Het blijkt niet alleen in de voetballerij te werken maar ook binnen toneelkringen.

Bij het eerste denken we aan trainers en in het tweede geval aan regisseurs. Toevallig tonen ze in hun werk overeenkomsten met elkaar. Wie pikken ze uit de selectie om te spelen en welke rol geeft men hen en wat wordt hun opdracht daarin?

Om de zoveel jaar

Rijsbergs Toneel Geestesbeschaving anno 1902, verandert gewoonlijk na 3 of uiterlijk 4 jaar van regisseur. Dat is de afspraak die binnen de toneelclub destijds is gemaakt. Wisseling van de wacht was er dit jaar dan ook. Roosendaler Eddie Haers stond bij het instuderen van “de Cactusbloem”, dat het voorbije weekend in Koutershof werd opgevoerd, voor de spelersgroep. Binnen het Rijsbergse dus zijn eerste optreden dat voor hem meteen een succes zou worden. Want wie de voorstelling bezocht, heeft er een genoeglijk avondje of middagje uit aan overgehouden. Het publiek toonde zich tenminste erg enthousiast.

Belangstelling groot

In grote getale had die het pad vrijdag – zaterdagavond en zondagmiddag naar Koutershof gekozen om Rijsbergs Toneel aan het werk te zien. Ze zullen er absoluut geen spijt van hebben. Veel meer toeschouwers dan voorgaande jaren en wanneer je die dan ook uitstekend weet te amuseren is dat een visitekaartje voor de eerstvolgende keer. Een toneelstuk met de meest vreemde en gekke verwikkelingen die vrijgezelle rokkenjager Julien opriep, omdat hij naast tandheelkunde er ook nog een praktijk van leugens op na hield die hem aardig in de nesten bracht

In gedachten

Smoor verliefd op een jonge verkoopster in een discotheek maar niet voornemens is met haar te trouwen. Hij doet zich voor dat reeds te zijn. Zijn cliënten, waarvan de een nog flinker in de broek schijt dan de ander wanneer ze bij hem komen voor behandeling, omdat de tandarts met zijn gedachten meer bij de vrouwen is dan bij degene die in de stoel zit. Zelfs de meest kleine details doen het opvallend goed zoals bijvoorbeeld bij het kleine jongetje Jean Pierre Baptiste die mevrouw Durand steeds met een lolly in zijn handjes de tandartspraktijk binnensleurt. De uitval van tandarts Juliën over zo’n gedrag dat men normaal gesproken toch verwacht blijft uit. Het is maar een enkel voorbeeld uit de vele die we noemen.

Bewerkt

Het toneelspel “de Cactusbloem” met een Frans tintje en meer weg heeft van een klucht dan een blijspel is van auteur Barillet. Het verhaal is echter tijdens het in studie nemen stevig door regisseur Haers herschreven. Die bewerking heeft geleid door er nog meer humor in te leggen. Niet alleen in de tekst, ook wat de rekwisieten aangaat. Vooral het laatste is de toeschouwers niet ontgaan zo bleek tijdens de uitvoering. Voor een multifunctioneel decor acteerden de spelers, waarvan verschillenden extreem gekleed en gegrimeerd, in prima doen.

Kleurig en fleurig was het dan ook. Attributen (gebruiksvoorwerpen) waren opvallend uitvergroot. Er is zeer creatief gedacht waarbij durf niet ontbrak zoals dat het geval was met de zeer wulpse Botticelli waarvoor menig mannelijk toeschouwer misschien wel zijn nek zal hebben omhoog gestoken.

Keurig verzorgd

Er kan nog zo goed worden gespeeld, maar een uitvoering is pas dan geslaagd wanneer alles er omheen bij dat andere aansluit. De grime, het kapsel, het geluid, de kleding, de belichting en het decor waarover we het hiervoor reeds hadden spelen op zich zelf binnen het geheel een aparte rol. Noch te zien, noch te horen de souffleuse die eveneens in de productie “de Cactusbloem” een belangrijk aandeel leverde. Een op alle fronten keurig verzorgde voorstelling waarmee het Rijsbergs Toneel goede reclame voor de club maakte en wel eens heel goed merkbaar zou kunnen zijn wanneer haar leden straks in oktober weer langs komen

Hoe ver?

De Franse walsmusette op accordeon, die bij het opengaan van het doek en toen dat na 3 uur naar beneden viel te horen viel, klinkt in Koutershof niet meer. De spullen die in de toekomst misschien nog gebruikt kunnen worden liggen opgeslagen in de ruimte gelegen onder het podium waarop het Rijsbergs Toneel haar donateurs en begunstigers drie dagen kostelijk heeft weten amuseren. Hoe ver Juliën met zijn geliefde assistente Stephane in haar ‘deu-sjevootje’ op weg naar het kastelengebied langs de Loire is gevorderd schrijven we een volgende keer.