Rijsbergs Toneel

In De Wijze Kater leeft de arme Jonathan met zijn kat en is verliefd op de voor hem onbereikbare bakkersdochter. Om hem te helpen verzint de kater een plan. Door een audiëntie bij de koningin te regelen begint het avontuur. De koningin heeft het niet makkelijk omdat het kasteel geteisterd wordt door een rattenplaag.

Een enthousiaste groep mensen start onder leiding van huisarts ‘Margriet’ een opvanghuis dat kinderen in nood een tijdelijk onderdak biedt, omdat ze anders op straat zouden belanden. Al snel komen de jongeren binnen met hun problemen. Het huis wordt een thuis, een plek waar je niet op je nek wordt gezeten, waar weinig regels zijn en het biedt een zekere veiligheid. Een thuis.

Fedja, de hoofdpersoon van dit stuk wordt door zijn vroegere beschermvrouw Simone dood gewaand. Bezeten van de Hamlet wilde hij avond aan avond spelen, maar al tijdens de eerste voorstelling dreigde dit uit te lopen op een compleet fiasco. In de stijl van Hamlet, zorgt Simone ervoor dat Fedja zich neersteekt op het toneel om hem de afgang te besparen. Door wroeging achtervolgd, trekt ze zich terug op haar landgoed Wallsteijn, waar ze een fabriek runt. Ze dwingt haar personeel een monument te bouwen voor haar idool in plaats van te werken in de fabriek en regeert er als een tiran. Wat ze echter niet weet is dat Fedja slechts gewond raakte en haar nu komt opzoeken om te kijken hoe het met haar gaat. Als berooid artiest kan hij wel wat geld gebruiken. Hij ontmoet Prinses en reist met haar naar het landgoed van Simone. Vermomd als nar, stelt hij zich voor onder de naam Jos de Groot. Hij smeedt een plan om Simone een lesje te leren en geld binnen te halen. Hij laat een spel opvoeren voor zijn “ moordenares” zoals Hamlet dat ook deed, maar daar heeft ie acteurs voor nodig. Als Mo, één van de arbeiders tegen hem zegt dat je meer van een sprookjesprins kunt verwachten dan van prins Hamlet, krijgt Fedja een geniale inval. Hij maakt een sprookje met Simone in de hoofdrol.

‘Gebroken IJs’ speelt zich af op het dek van de ‘Maria Stuart’, een luxueus cruiseschip met hoofdzakelijk alleenstaande bejaarde passagiers. Ieder heeft zo zijn eigen beweegredenen om onderdeel te zijn van dit comfortabele ‘drijvende bejaardentehuis’. Vanuit de dekstoelen stijgt regelmatig de gulle lach omhoog en als het ijs eenmaal gebroken is ligt zelfs de romantiek op de loer. Er wordt gedronken, gedanst en gezongen, maar achter de facade van het ‘dolce far niente’ verschuilt zich ook de tijdgeest die het ouder worden niet altijd even soepel laat verlopen. ‘Gebroken ijs’ is een pure komedie met veel humor en ontroerende momenten.

Leon Tolchinsky is dolenthousiast als hij een uitnoding krijgt om als leraar te gaan les geven in het idylissche Oekraiiense dorpje Kulyenchikov, anno 1890. Maar zijn enthousiasme verdwijnt al snel als blijkt dat alle inwoners er leven onder een meer dan tweehonderd jaar oude vloek. Iedereen lijdt er aan een chronische domheid en daarom heeft de dorpsdokter hem een uitnodiging gestuurd om zijn dochter te onderwijzen. Hij hoopt op die manier de vloek te verbreken. Er is echter nog een bijkomend probleempje. Leon kan maar vierentwintig uur in Kulyenchikov blijven, anders zal ook hij het slachtoffer van de vloek worden. Maar in plaats van tijdig te vertrekken, wordt Leon verliefd op zijn leerlinge. Zal de vloek toch nog verbroken kunnen worden???

– Bron: Toneelcentrale.nl

In dit toneelstuk wordt door het excentrieke medium Madame Arcati tijdens een spiritistische séance in het huis van de romanschrijver Charles Condomine per abuis diens overleden eerste vrouw Elvira opgeroepen. Maar niemand behalve Charles kan haar zien of horen. Toch blijft haar aanwezigheid niet zonder ingrijpende gevolgen, want Elvira doet alles om haar vroegere echtgenoot weer aan zich te binden. Ruth, Charles’ tweede vrouw, volgt de ontwikkelingen met achtereenvolgens ongeloof, verbijstering, en doortastend optreden. Totdat ook zij aan gene zijde belandt en Charles zich geplaatst ziet tegenover twee veeleisende en steeds grilliger geestesverschijningen…

‘Pension de Richel’ is een opvanghuis voor dak- en thuislozen. Leiding en verzorging zijn in handen van Toos en Pien. De vier bewoners hebben allemaal hun eigenaardigheden. Eduard is een lager wal geraakte toneelspeler en heeft nogal wat problemen met alcohol (gehad?). Wanda is een hoertje op haar retour die nog wat probeert bij te verdienen maar daar niet al te best in slaagt. Jotie is een junk, die probeert de daklozenkrant aan de man te brengen, maar eigenlijk zou hij dichter of schrijver willen zijn. tenslotte hebben we Rika; zij is de klassieke zwerfster, compleet met winkelwagentje. Het voortbestaan van het pension wordt bedreigd door mevrouw Meerman. Die heeft het bestemmingsplan van de gemeente gevonden en hierin staat duidelijk dat het pand alleen gebruikt mag worden als woonhuis of kantoor… Ondertussen heeft ook Bennie Wassman, een onverbeterlijke alcoholist en vroegere bewoner van ‘De Richel’ opnieuw in het huis een onderkomen gezocht…

– Bron: ToneelCentrale

Op het landgoed Greenacres, ergens in Engeland, was de oude heer Barraclough heer en meester. Een vriendelijke oude man die goed was voor zijn personeel en van spelletjes hield. In het bijzonder van verstoppertje. Zo was ‘ie er en zo was ‘ie kwijt. Nu hij is overleden, azen zijn stiefdochters op zijn vermogen, maar ze kunnen niet om het voltallig personeel heen.

Het verhaal begint als de oude heer is overleden en zijn stiefdochter zich gereed wil maken voor de begrafenis. Ze bevindt zich in de salon van het landgoed en wacht op de begrafenisondernemer. Twee heren melden zich, maar wie zijn ze eigenlijk??? Dit is slechts de eerste vraag die u zich zult stellen.

Antonia, verkoopster in een CD-zaak en nog erg jong, ziet het leven somber in omdat haar vriend Juliën op het laatste moment hun afspraak heeft afgezegd. Maar Igor, haar nieuwe buurjongen, is er om haar wat op te vrolijken. Als hij voor het eerst bij Antonia komt, vertelt zij hem dat haar liefde voor Juliën hopeloos is: hij is getrouwd en heeft drie kinderen. Ze houdt vooral van hem omdat hij zo eerlijk is; hij heeft immers meteen verteld dat hij getrouwd is.

Juliën is tandarts, rokkenjager bij uitstek en helemaal niet getrouwd. Die smoes gebruikt hij alleen maar om zijn vriendinnetjes op afstand te houden. Als Juliën hoort dat Antonia zo depri is, is hij zo geschrokken dat hij haar ten huwelijk vraagt. Om Antonia te laten geloven dat hij getrouwd is maar met zijn vrouw in scheiding ligt, laat hij z’n assistente de rol van zijn vrouw spelen. Maar deze speelt de rol té goed…

Jenny heeft tientallen jaren de rol van perfecte echtgenote van een rijke zakenman moeten spelen, hoewel ze daar een levensgrote hekel aan had. Maar als haar man plotseling overlijdt, gooit ze het over een heel andere boeg. Ze gaat dingen doen die je bepaald niet van een vrouw van zeventig jaar verwacht. Ze neemt schilderles, waarbij ze een opvallende voorkeur voor naakte politiemannen toont en ze wordt een regelmatige gast op swingende house party’s. In haar tot schildersatelier omgetoverde woonkamer worden de respectabele zakenvrienden van haar man vervangen door “broeders en zusters” in de kunst. Jenny’s omgeving reageert deels geschokt, deels geamuseerd. Vooral Jenny’s oudste dochter heeft nogal wat moeite met de situatie. Maar Jenny zet door, zelfs als ze tegen diverse op het oog onoplosbare problemen aanloopt. Uiteindelijk komt alles op z’n pootjes terecht.

“Jenny” is een heerlijk blijspel, waarin de problemen van het ouder worden met veel humor, maar soms ook met een serieuze ondertoon worden belicht.