Rijsbergs Toneel

Uit medelijden met “Moedertje Armoe” schenkt God haar een geldboom. Niet zij, maar anderen profiteren ervan. Het vrouwtje blijft even arm als ze altijd al was.

Regisseur	George Bruynzeels
Schrijver	Jan Smeets

Donna Laura en don Gonzala, beiden ongeveer zeventig jaar, ontmoeten elkaar bij toeval in het park.  Zij zit op haar gewone bankje broodkruimels voor de vogels te strooien, nadat ze haar kamenier heeft vrij gegeven om een ogenblikje met een parkwacht te flirten.  Hij komt gesteund door een huisknecht en vindt zijn “eigen” bankje bezet. Hij is daarover erg uit zijn humeur en gaat tenslotte mopperend naast haar zitten. Het begin van hun conversatie is een twistgesprek, omdat hij de vogeltjes verschrikt heeft en het onbehoorlijke daarvan niet wil erkennen. Maar zij ontwapent hem gemakkelijk en al spoedig zitten ze elkaar te vertellen van wat ze in hun jonge jaren beleefden. Ieder voor zich komen zij tot de ontdekking, dat de ander eens “de onsterfelijke geliefde” is geweest, van wie het bestaan scheen af te hangen. Zij houden hun ontdekking echter voor zich, omdat zij in elkaars tegenwoordige verschijning de romantische figuren van vroeger niet terugvinden.  Als ze het park verlaten, donna Laura leunend op haar kamenier, don Gonzala ondersteund door zijn huisknecht, stellen ze ieder voor zich zelf vast, dat de ander toch wel heel erg afgetakeld is.

– Bron: Toneelcentrale.nl

Regisseur	George Bruynzeels
Schrijver	Serafin en Joaquin Quintero Alvarez

Drie vluchtelingen naderen de grens van een welvarend land. Bij de grens ontstaat tussen de vluchtelingen een gesprek over hun ervaringen en verwachtingen. Zij vertellen elkaar wat ze weten, of denken te weten, over het land waar zij toegelaten willen worden. Het land blijkt niet tolerant te zijn. Zij worden een voor een binnengeroepen voor verhoor. Tweemaal klinkt er een schot. De derde vluchteling, een onderwijzeres, vlucht. De vraag die de overheid stelt aan de vluchtelingen is: ben je bereid te sterven voor dit land?

 

 

Regisseur	George Bruynzeels
Schrijver	Nico de Raad

‘God’ gaat over twee oude Grieken die er niet in slagen een passend einde te bedenken voor een theaterstuk dat bijna in première gaat. Het publiek kijkt naar een toneelstuk waarin een toneelstuk in elkaar wordt geflanst en wordt daar op de een of andere manier bij betrokken.

De schrijver van het Griekse stuk worstelt met een writers block en gaat te rade bij acteurs en publiek, waardoor fictie en realiteit op een absurde manier in elkaar overvloeien.

De vraag is of er een god bestaat, of de mensen in het publiek echte mensen zijn, dan wel of zij ook maar een rol spelen. Wie is echt zichzelf en wie is fake? Wat is het effect als bepaalde handelingen in een andere tijdsgeest worden geplaatst?

Een echt antwoord op deze vragen krijgen we niet, hoogstens een aanzet tot een antwoord, wat meestal uitmondt in komische situaties. De humor is zowel visueel als verbaal te genieten.

Wie een klassiek stuk verwacht met een begin, een midden en een einde zal bedrogen uitkomen. Wie open staat voor leuke woordspelingen en absurde wendingen in een verhaal dat weinig steek houdt, zal genieten van de ongedwongen hilariteit van ‘God’.

 

Regisseur	George Bruynzeels
Originele titel	God
Schrijver	Woody Allen

Regisseur	George Bruynzeels
Schrijver	Onbekend

Regisseur	Sylvie Gruijters
Originele titel	The Suicide
Schrijver	Nikolai Erdman

Serafina Delle Rose, een Italiaanse vrouw, is getrouwd met Rosario, een warmbloedige vrachtwagenchauffeur. Ze hebben een twaalfjarige dochter Rosa. Serafina, die naaister van beroep is, adoreert Rosario. Volgens haar is hij de allerbeste man die er bestaat en, zegt ze, hij is haar onvoorwaardelijk trouw.

Serafina is zeer gelovig Katholiek en ze is bijgelovig. In haar huis staan vele Mariabeeldjes en kaarsjes. Haar bijgelovigheid uit zich onder meer in het feit dat ze Rosa verbiedt naar het personage De Strega te kijken, omdat deze het ‘kwade oog’ zou hebben.

Rosa heeft echter meer gezond verstand dan haar moeder, zij begrijpt dat De Strega, een heksachtige vrouw, een oogaandoening heeft.

Rosario rijdt uit met een lading bananen, in opdracht van zijn baas. Dit zal zijn laatste rit in opdracht zijn. Morgen zal hij genoeg geld hebben om een eigen vrachtwagen te kopen en dan zal Serafina kunnen ophouden met werken, zo vertelt ze blij en luidkeels aan de andere Italiaanse vrouwen uit het dorp.

Een vrouw uit het dorp, Estelle Hohengarten, komt een lap zijden stof brengen met het verzoek er een overhemd van te naaien voor de man die ze liefheeft en met wie ze morgen hun eenjarige relatie zal vieren. De stof heeft de kleur van een roos.

Rosario, over wie we inmiddels van Serafina hebben vernomen dat hij altijd rozenolie in zijn haar doet en dat hij een getatoeëerde roos op zijn borst heeft, vervoert onder zijn bananen drugs. De politie was hem al langer op het spoor en slaat nu toe: hij wordt in zijn vrachtwagen doodgeschoten.

Serafina krijgt door de schok een miskraam. We wisten dat ze zwanger was want in de eerste scene heeft ze verteld dat ze ’s nachts wakker werd en op haar borst de getatoeëerde roos van haar man zag, gedurende een paar seconden. Voor haar betekende dit dat hij haar zwanger had gemaakt. Zo was het bij Rosa ook gegaan, vertelt ze.

Serafina laat tegen het verbod van de kerk in haar man cremeren, om de as in een vaas in de kamer te kunnen bewaren. Ze voelde een oneindige, bijna mystieke liefde voor hem en beschouwde hun bed als een altaar voor de liefde.

Direct na het bericht over Rosario ’s dood komt Estelle Hohengarten op, met een zwarte sluier om en rozen in haar hand. Ze wil afscheid van haar geliefde nemen. De priester en de Italiaanse vrouwen uit het dorp houden haar tegen, zij weten namelijk wat Serafina niet weet.

De tijd verstrijkt, het is drie jaar verder.

Serafina zit altijd binnen, doet voor de kost naaiwerk, leeft met de as van haar man in een vaas, is geobsedeerd door haar herinneringen en illusies. Ze verwaarloost zichzelf en ziet er slonzig uit. Ze wijst elk contact met de buitenwereld af en wil zelfs de Italiaanse vrouwen, vroeger toch haar vriendinnen, niet meer zien.

Haar dochter Rosa is inmiddels vijftien jaar. Op een schoolfeestje heeft ze Jack ontmoet, een matroos, en is verliefd geworden.

Serafina sluit haar nu op in huis en verbergt haar kleren, om te voorkomen dat ze Jack of een andere man zal ontmoeten. Misschien is Serafina onbewust wel jaloers op Rosa, met haar verliefdheid en haar zin in het leven.

Door toedoen van de schooljuffrouw mag Rosa toch naar de diploma uitreiking op school.

Serafina begint door deze gebeurtenissen een beetje uit haar lethargie te komen en dan gebeurt het volgende.

In een confrontatie met Flora en Bessie, twee vrouwen die een blouse komen ophalen die Serafina gemaakt heeft, hoort Serafina de waarheid over Rosario, wat iedereen allang wist, alleen zijzelf niet. Rosario was haar niet zo trouw en toegewijd als ze dacht, maar had een relatie met Estelle Hohengarten. Serafina kan en wil het niet geloven. Wanhopig sluit ze zich in huis op en vraagt Maria om een teken.

Dan komt Rosa thuis en ze brengt Jack mee. Serafina laat Jack op zijn knieën voor het Mariabeeld beloven dat hij Rosa ’s maagdelijkheid zal respecteren. Daarna gaan Rosa en Jack samen weg om de diploma uitreiking te vieren.

Een omwenteling begint wanneer Alvaro Mangiacavallo zijn entree maakt. Hij is vrachtwagenchauffeur, rijdt bananen en heeft op de autoweg vlakbij Serafina ’s huis ruzie gekregen met een andere automobilist. Hij zoekt als het ware zijn toevlucht bij haar. Hun ontmoeting is die van twee eenzame mensen. Ze herkennen iets van zichzelf in elkaar. Qua lichaamsbouw lijkt hij zelfs wel op Rosario, ziet Serafina wanneer ze hem het zijden overhemd dat Estelle had laten maken en dat er toch nog steeds lag; laat aandoen omdat zijn eigen overhemd gescheurd is.

Ze praten over hun beider leven en er ontstaat een toenadering.

’s Avonds komt Alvaro terug om het overhemd terug te brengen, hij brengt bonbons mee, heeft een roos op zijn borst laten tatoeëren en heeft rozenolie in zijn haar. Hij doet een onhandige poging om Serafina te verleiden.

Serafina wil nu zeker weten of Rosario haar ontrouw is geweest. Zijn overspel met Estelle wordt inderdaad bevestigd, Estelle blijkt zelfs ook een roos getatoeëerd te hebben op haar borst.

Serafina gooit de vaas met de as kapot. En daarmee haar illusie.

Wanneer Alvaro later terugkomt, bedrijven ze de liefde. Serafina weet daarna dat ze zwanger is, ze heeft namelijk weer een getatoeëerde roos op haar borst gezien.

Rosa, die het zwaar te pakken heeft van Jack, gooit haar spaarpot kapot, raapt het geld op en gaat weg, Jack achterna.

Regisseur	Sylvie Gruijters
Schrijver	Tennessee Willeams

Regisseur	Paul Meijer
Originele titel	Happy Birthday Saskia
Schrijver	Paul Meijer

Regisseur	Paul Meijer
Originele titel	Camping Anders
Schrijver	Paul Meijer

Een schoenmaker is na de dood van zijn zus getrouwd met een jong meisje dat bij toeval zijn pad kruiste. De andere mensen in het dorp vinden dat maar niks en met name de militante buurvrouw Pin zint op een soort boycot van de schoenmaker. De bankdirecteur is jaloers en besluit om het de schoenmaker lastig te maken door zijn krediet op te zeggen. De burgemeester (tweelingbroer van de bankdirecteur) aast op het pandje en gebruikt een wet op de geluidshinder om de schoenmaker eruit te verdrijven. De getergde schoenmaker raakt zo van slag dat hij zelfmoord wil plegen, maar wordt daarvan weerhouden door een merkwaardig duo dat zicht ontpopt als God en de beschermengel van de schoenmaker. God wil de schoenmaker voldoening geven. Hij mag worden wat hij altijd al had willen zijn: clown en goochelaar. En zo geschiedde. De schoenmaker trok de wijde wereld in. In het tweede bedrijf wordt een groots dorpsfeest gegeven met als speciale attractie het optreden van clown/goochelaar Pedestrio. En dat zullen de dorpsbewoners geweten hebben…

Regisseur	Paul Meijer
Schrijver	Paul Meijer