Rijsbergs Toneel

Er werd voor de 1e keer gespeeld in het nieuwe ontmoetingscentrum de Koutershof in Rijsbergen.

Een extravagante barones en een verstrooide baron wonen op een klein landgoed en hebben reeds een kok met keukenmeisjes in dienst, een aparte butler, een nuffige secretaresse en een niet op te voeden tuinjongen. Toch zoekt de barones nog een echtpaar voor tuin- en keukenwerk. Maar ondanks de zeer aantrekkelijke advertentie komt geen enkel echtpaar zich aanbieden. Wel komen, elk apart, Janus van Klaveren en Josefien van Staveren solliciteren. Krijgen zij een job, of blijven ze aan de dop? De barones is natuurlijk ook zeer kunstminnend en koopt alles wat met Napoleon te maken heeft. Vandaag wordt het levensgrote beeld van haar idool geleverd en nog voor het op de sokkel staat, wordt het al beschadigd. Er moet vlug een tijdelijke oplossing gevonden worden zodat niemand iets van het ongelukje merkt. Louise (nicht van de barones) en haar man Lodewijk zijn uitgenodigd om het beeld in “levende lijve” te bewonderen. Het is een beeld van een man.

Het is winter, ijskoud en een sneeuwstorm giert om het pension ‘Monskwell Manor’. De gasten druppelen binnen en enkele uren later is het pension door de sneeuw volledig afgesneden van de buitenwereld. In de omgeving van het pension heeft eerder die dag een moord plaatsgevonden. Een brigadier van de politie bezoekt vervolgens het pension omdat hij vermoedt dat de moordenaar (of moordenares ?) zich daar schuilhoudt. Als er een slachtoffer valt blijkt al snel dat alle aanwezigen een motief hebben voor de moord en in de gelegenheid waren om deze te plegen. Door de vreselijke sneeuwstorm kan niemand het hotel verlaten, ook de onbekende moordenaar niet…!

Het jubileumstuk vanwege het 70-jarig bestaan van Geestesbeschaving.

Met deze productie werd deelgenomen aan de provinciale beoordelingswedstrijd van het Brabants Centrum voor het Amateurtoneel. Geestesbeschaving werd 1e van 15 deelnemers in categorie B.

De jonge bankbediende David Brewster wordt ervan verdacht een bank te hebben beroofd. Hij is gevlucht naar het landhuis van Miss van Loon, waar hij om een of andere reden de echte daders hoopt te vinden. Tijdens een hevig onweer komt Jean, zijn verloofde binnen. Even later komen nog drie gestrande personen hun toevlucht zoeken in het landhuis: Miss Fluffy Pride, lerares biologie en twee van haar leerlingen. Als iedereen zich in de keuken bevindt om de inwendige mens te versterken wordt het duidelijk dat er nog een geheimzinnige figuur in het huis ronddoolt. Dit blijkt Latham te zijn, een collega van David, die tegenover de politie een voor David bezwarende verklaring heeft afgelegd. Een confrontatie tussen David en Latham kan niet uitblijven. Dan valt plots het licht uit. Even later vindt Fluffy het dode lichaam van Latham. Alles wijst uiteraard in de richting van David maar… zo simpel ligt het niet…

– Bron: Toneelcentrale.nl

Simon Murray schrijft detectiveverhalen, flink geholpen door Carol Anderson en bekritiseerd door het dienstmeisje Vilma Valentine, wiens nuchtere kijk op de dingen wel nodig is om de fantasie van het tweetal wat in te tomen. De waarschijnlijkheid van de geschapen boeksituaties plegen Simon en Carol ltterlijk spelenderwijs aan de werkelijkheid te toetsen. Zoiets zou in menig huwelijk minstens argwaan wekken bij de wettige gade, maar Simons vrouw Rosamund is op bijna bovenmenselijke wijze, overigens terecht, gespeend van jaloezie. Dit verandert snel als tante Mary Bradburry enige dagen komt logeren. Zij betrapt Simon en Carol bij hun rollenspel en meent, als oud-directrice van een zenuwinrichting, bij Simon duidelijke symptomen van paranoia te zien. Van dan af zijn de verwikkelingen niet uit de lucht en het zal drie bedrijven duren vooral de twee gehuwden elkaar terug om de hals kunnen vallen.

– Bron: Toneelcentrale.nl

Een familie van goeden huize in Parijs: vader, moeder, oma, twee dochters en een zoon. De oudste dochter, Dominique is een aankomende filmactrice; François, de zoon studeert officieel medicijnen, maar gebruikt bijna al zijn tijd voor het spelen in een band. Hij treedt ’s avonds op in kelderkroegjes. De jongste dochter, Daniële wordt nog als een baby beschouwd, (ze is zeventien), maar ze heeft een serieuze aanbidder van dertig. Hij heet George en is, wat je noemt een nette jongen, maar niet erg opwindend. François heeft een vriendinnetje, Pinky, die de nacht bij hem heeft doorgebracht. Als ze ’s morgens ongezien probeert weg te glippen, komt Arlène, het dienstmeisje, op en Pinky schiet vlug de deur in van vaders kamer. Maar die is niet thuis en als ze later moeder tegen het lijf loopt, is er geen probleem want moeder denkt dat Pinky een vriendinnetje van Daniële is en ze is wel gewend op alle uren van de dag en nacht de vrienden van haar kinderen in huis te zien. Ze zijn nogal vrijgevochten en er wordt veel gekibbeld onderling. Vader probeert tevergeefs enige orde in het gezinsleven te doen heersen, maar het blijkt praktisch onmogelijk om ze op een bepaald uur allemaal tegelijk aan tafel te krijgen. Zelfs oma gedraagt zich nogal lichtzinnig. De crisis zet in op het moment dat moeder hoort dat Daniële een baby verwacht. Ze wil niet zeggen wie de vader is. François wil de jongenlui die geregeld bij hen thuis komen een verhoor afnemen, maar Pinky houdt hem ervan terug. Dan deelt François zijn vader mee dat hij wil trouwen en na een nogal verrassend gesprek met Pinky, lijkt het vader nog niet zo’n gek idee Daniële vertelt tenslotte dat het George is geweest die haar verleid heeft en de brave George is bereid de verantwoordelijkheid voor de baby op zich te nemen. Arlène voelt zich geroepen moeder mee te delen dat ze Pinky in pyjamajasje uit de slaapkamer van meneer heeft zien komen. Moeder wil, diep gekwetst het huis verlaten, maar ontdekt nog tijdig dat vader haar niet bedrogen heeft. Als Daniële dan ook nog meedeelt dat ze helemaal geen baby verwacht, (’t was zo maar een fantasietje van haar) is voor het ogenblik weer de rust hersteld.

– Bron: Toneelcentrale.nl

Het Greenfingers Palace Hotel gaat pas over enkele weken open. Een klein gedeelte van het personeel is reeds aanwezig om orde op zaken te stellen. Er is een dik pak sneeuw gevallen, zodat de verbindingen met de buitenwereld vrijwel verbroken zijn. Toch komen er die avond nog drie bezoekers: de eerste is de hoteldetective Crowther, die blijkbaar een speciale opdracht heeft. Daarna komt miss Tracey, een ongetrouwde dame op leeftijd, die iedereen naar haar hand weet te zetten. Zij heeft de mysterieuze Mrs. Jernigan bij zich, een oud dametje, waarvan we alleen het puntje van de neus te zien krijgen. Nog geen uur later is ze immers niet alleen vermoord maar blijkt ze ook nog verdwenen te zijn. Alle aanwezigen geven verdachte antwoorden, liegen. Onze detective wordt er steeds zenuwachtiger van. De ontknoping hebben we aan een van de leden van het personeel te danken, die daardoor een complot voor handel in verdovende middelen weet te verijdelen en er achter komt dat er helemaal nooit een Mrs. Jernigan heeft bestaan.

– Bron: Toneelcentrale.nl